Disclaimer
Les 4: Compositie van de wereld
Download hier de PDF
van de digitale presentatie
De 'symfonie' hield langer stand dan menigeen waagde te voorspellen. In de 18de eeuw is de symfonie uitgegroeid tot een stringente vorm, waarop toen al, maar vooral later uitgebreid gevarieerd is. Hoe onwaarschijnlijk ook, bleek het keer op keer een vorm die voor veel componisten de basis vormde voor hun expressie. In de symfonie is ook de componist het meest aanwezig; de uitvoerders zijn -alleen al door hun aantal en opstelling- zo goed als anoniem, en de dirigent staat met zijn rug naar ons toe. In de symfonie is de componist onbelemmerd aan het woord, en vertelt op soms persoonlijke wijze over zichzelf en de wereld waarin hij leeft.
Beluisterde fragmenten
Haydn, de vader van de symfonie
Joseph Haydn (1732 - 1809) heeft in belangrijke mate vorm aan de symfonie gegeven: de 'hoofdvorm' of 'sonatevorm' geldt nog steeds als één van de belangrijke muzikale formats, niet alleen symfonieën, maar ook voor sonates, soloconcerten en strijkkwartetten.
Symfonie nr. 43 in Es gr.t., bijgenaamd 'Mercurius' uit 1771 is een mooi voorbeeld van zo'n symfonie, waarvan hetr eerste deel in de hoofdvorm is. Ook de andere delen, het karakter en de volgorde in de symfonie zijn helemaal volgens het boekje.
Beluister hier de uitvoering door The Academy of Ancient Music o.l.v. Christopher Hogwood.
De opera-ouverture
In de Italiaanse opera ontstond in de 17de eeuw een driedeling in de korte ouverture. De 3 delen onderscheidden zich in tempo en daardoor in karakter: snel - langzaam - snel. Deze dynamiek bleek zo goed te werken, dat die 'los' is gekomen van de toepassing in de opera, en zijn weg heeft gevonden naar 'abstracte' genres, zoals de symfonie.
Orchestra Internazionale d'Italia
o.l.v. Federico Maria Sardelli
Mannheim, het symfonisch lab
New Zealand Chamber Orchestra
o.l.v. Donald Armstrong
In Mannheim besteedden keurvorsten, geheel in de geest van de Verlichting, veel geld aan de schone Kunsten. Violist, dirigent en componist Johann Stamitz trainde met militaire precisie en discipline een orkest, en componeerde vroege symfonieën waarin hij de instrumentale mogelijkheden verkende en uitbreidde.
De symfonie door de eeuwen heen
Classicisme
Mozarts 40ste symfonie (in g kl.t, KV 550) uit 1788 is een van de weinige in een mineur-toonsoort. Daardoor heeft het een -zeker voor die tijd- dramatisch karakter. Want een symfonie was voor het publiek nog niet de emotionele ontboezeming die het later werd; het was entertainment en ontspanning.
De symfonie bestaat uit de gebruikelijke 4 delen, waarvan er 3 in sonatevorm zijn.
Orkest en koor o.l.v. Leonard Bernstein
Totdat de negende klonk!
Beethovens laatste symfonie in 1824 was een game-changer: met de introductie van een koor en solisten in het (tot dan toe abstracte) symfonisch genre voegde hij elementen samen die een totaal nieuwe ervaring teweegbracht bij het publiek van die tijd. En het heeft aan kracht nog niets ingeboet.
Beethoven heeft lang gedaan over deze symfonie, en lang gezocht naar de juiste muzikale vorm voor Schillers gedicht 'Ode an die Freude'. In deze uitvoering na de val van de Berlijnse muur is het eerste 'Freude' overigens vervangen door 'Freiheit'.
Romantiek
'Episode uit het leven van een artiest', oftewel de 'Symphonie Fantastique' van de hyper-romantische Hector Berlioz uit 1830. Een eerste onversneden 'programmatische' symfonie, d.w.z. een symfonie waarin een concreet verhaal verteld wordt. In dit geval een bizarre liefdesgeschiedenis (tot zover autobiografisch), die eindigt in een akelige heksensabbat. Berlioz paste een aantal vernieuwingen toe, waaronder de idée fixe, een thema dat iets of iemand representeert, en in verschillende permutaties te horen is.
Brahms moest van de 'nieuwerwetse' programma-symfonieën niets hebben. Terwijl Liszt en later Richard Strauss een loopje namen met de klassieke vorm van de symfonie ten faveure van allerlei literaire thematiek, bleef Brahms trouw aan het classicistische structuur en abstracte inhoud van het genre, zoals ook in deze vierde symfonie in e kl.t. op. 98 uit 1884. Hij heeft lang last gehad van de niet te evenaren impact die Beethoven had gehad met zijn symfonisch oeuvre.
De tweede symfonie (in c kl.t. uit 1894) van Mahler kreeg als bijnaam 'Auferstehung'. Mahler schreef, net als Beethoven, voor orkest, koor en solisten. In deze symfonie horen we de componist vragen over leven en dood stellen, en zich afvragen wat de zin van het leven is. Het eindigt in een apotheose waarin de wederopstanding op uitbundige manier vorm krijgt.
Hermann Prey zingt hier "Die Antonius von Padua Fischpredigt", een vroeger van Mahler lied uit 'Des Knaben Wunderhorn', dat in de symfonie enkel instrumentaal als derde deel klinkt.
Modernisme
'Zo zou Haydns symfonie geklonken hebben als hij in de 20ste eeuw had geleefd', beweerde Prokofjev toen hij zijn eerste symfonie had gecomponeerd in 1918. De bijnaam 'De klassieke symfonie' zal niet verbazen. Inderdaad is dit een neo-classicistisch werk, waarin stijlelementen uit de classicistische muziek gebruikt worden. Je kunt je afvragen of dat in dit geval niet wat te opzichtig en 'cosmetisch' is toegepast, maar het levert wel een bijzonder krachtige en optimistische symfonie op, die ook door zijn geringe lengte lijkt terug te grijpen op muziek van Haydn en Mozart.
In deze opname zien we de legendarische dirigent Sergiu Celibidache de symfonie eerst repeteren, en dan uitvoeren (39'16")
Dimitri Sjostakovitsj (1906 - 1975) is een van de grootste symfonisten van de 20ste eeuw. Het was duidelijk dat hij in dit genre een persoonlijk expressiemiddel heeft ontwikkeld, en tegelijkertijd de mogelijkheid had te communiceren met zijn grote publiek, waaronder ook Stalins Sovjetregime waar hij zelf zo onder geleden heeft. In zijn symfonieën balanceerde Sjostakovitsj op een unieke manier tussen zijn persoonlijke artisticiteit, de vraag van het Sovjetpubliek en de eisen van de machthebbers. In deze 5de symfonie maakte hij officieel een eerdere 'misstap' weer goed, maar onder de oppervlakte schuilt veel kritiek op de Partij.
Voor verdere verdieping
Websites
Boekentip
Componisten en hun symfonieën
Op de website klassiekemuziek.tv is over heel veel componisten en hun werken een beschrijving te vinden. Geen diepe analyses, maar misschien wel voldoende aanleiding om de beschreven werken eens te beluisteren. Iedere componistennaam hieronder leidt naar een pagina over hun symfonieën, maar er is dus nog veel meer te vinden.
​
Antheil, Beethoven, Berlioz, Bizet, Boyce, Brahms, Britten, Bruckner, Chausson, Copland, DvoÅ™ák, Elgar, Franck, Glazoenov, Gorecki, Haydn, Lalo,
Mahler, Mendelssohn, Messiaen, Mozart, Prokofjev, Rachmaninov, Saint-Saëns, Schubert, Schumann, Sibelius,
Sjostakovitsj, Skrjabin, Strauss, Stravinsky
​
Jan de Kruijff -
Spraakmakende dirigenten
Gopher Publishers, 2002
​
Maar liefst 41 portretten van dirigenten, deels interview, deels essay. Een heel aantal grote namen wordt met enorme kennis van zaken door muziekjournalist De Kruijff het woord gegeven: Karajan, Toscanini, Kleiber, Klemperer, Haitink, Gergiev, Chailly, Harnoncourt, Koopman. Geeft een interessant beeld van de ontwikkelingen van, en visies op de (orkest)muziek in de hele 20ste eeuw.
